بررسی تاثیر تنظیم فشار کاف لوله تراشه به روش حداقل حجم انسدادی بر میزان بروز پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی

سابقه و هدف: تنظیم فشار کاف لوله تراشه یکی از چالش‌های مراقبتی در بیماران تحت تهویه مکانیکی است. روش‌های مختلفی برای تنظیم فشار کاف لوله تراشه وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تنظیم فشار کاف به روش حداقل حجم انسدادی بر میزان بروز پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقدماتی نیمه‌تجربی 40 بیمار در بخش مراقبت ویژه به‌صورت هدف‌مند بر اساس معیارهای مشخص انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه تخمینی و حداقل حجم انسدادی قرار گرفتند. در گروه تخمینی یک پرستار با تجربه فشار کاف را به روش تخمینی تنظیم می‌نمود. در روش حداقل حجم انسدادی فشار کاف به گونه‌ای تنظیم می‌شد که در حداکثر فشار دمی، صدای نشت هوا شنیده نشود. میزان فشار کاف دو گروه و میزان بروز پنومونی با استفاده از ابزار نمره پنومونی بالینی در دو گروه برای مدت چهار روز اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که میانگین فشار کاف در روش تخمینی 5/9±35/50 سانتی‌متر آب بود و در روش حداقل حجم انسدادی 4/1±78/20 سانتی‌متر آب بود. بیماران دو گروه از نظر عوامل موثر بر بروز پنومونی اختلاف معنی‌داری با یک‌دیگر نداشتند. از نظر نمره پنومونی نیز دو گروه اختلاف معنی‌داری با یک‌دیگر نداشتند (968/0=P). نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که روش حداقل حجم انسدادی نسبت به روش تخمینی می‌تواند علاوه بر عایق‌بندی مناسب کاف لوله تراشه و جلوگیری از بروز پنومونی، از وارد آمدن فشار زیاد به تراشه جلوگیری نماید.